تاثیر برنامه های منتخب تمرینی بر سرعت عکس العمل ساده و انتخابی دانش آموزان کم توان ذهنی آموزش پذیر مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی

هدف تحقیق تاثیر برنامه‌های منتخب تمرینی بر سرعت عکس العمل ساده و انتخابی دانش آموزان کم توان ذهنی آموزش پذیر مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی را بررسی‌می‌کند. تحقیق حاضر نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با دو گروه آزمایش و کنترل است؛ جامعۀ آماری آن تمام دانش‌آموزان دختر 10 تا 14 سالۀ شهر ارومیه با تشخیص اختلال DCD در مدرسه استثنائی بودند. از بین آنها 30 دانش‌آموز به صورت تصادفی ساده (باملاحظه کردن معیارهای ورود به تحقیق) انتخاب و به صورت تصادفی‌ساده به دو گروه 15 نفری تقسیم شدند. ابزار گردآوری داده‌ها، شامل اندازه‌گیری سرعت عکس‌العمل از طریق دستگاه سنجش سرعت عکس‌العمل ساخت شرکت ساتراپ بود؛ در این تحقیق سرعت عکس‌العمل سادۀ دیداری، انتخابی و سادۀ شنیداری در دو مرحله از آزمودنی‌ها گرفته شد. روش انجام پژوهش بدین صورت بود که بعد از گردآوری داده‌های مربوط به پیش‌آزمون، گروه تجربی، با توجه به پروتکل تمرینی منتخب، در 12 جلسه تمرین یک ساعته شرکت کردند. بعد از انجام تمرین، مجددا آزمون‌های مورد نظر از هر دو گروه تکرار گردید. برای تحلیل داده‌های تحقیق از آمار توصیفی (میانگین، انحراف استاندارد، واریانس) و استنباطی (شاپیرو-ویلکز و تحلیل کوواریانس) استفاده گردید. یافته‌ها نشان داد تمرین‌های منتخب به مدت 12 جلسه باعث بهبود معنادار در سرعت عکس‌العمل ساده‌ٴ دیداری (811/3=F، 035/0=P)؛ انتخابی دیداری (126/4=F، 027/0=P)؛ و ساده‌ی شنیداری (380/4=F، 023/0=P) شدند. نتیجه‌ای که از تحقیق حاضر گرفته می‌شود این است که برنامه‌های تمرینی منخب بر سرعت عکس العمل ساده وانتخابی دیداری و ساده شنیداری در کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی تاثیر مثبت و معنادار دارد.